เจ้าสาวจอมมารยา แรกอรุณ เขียน***สินค้าหมด***

เจ้าสาวจอมมารยา

"เมือคืนผมเอ่อ...ผม...ผมป่าเถื่อนกับคุณหรือเปล่า" คำถามห่วงใยก็เอ่ยออกมาจากปากเข้ม แต่มันไม่ใช่อย่างคนรักกัน

มันเหมือนเจ้านายที่ต้องรับผิดชอบต่อลูกน้องที่ตนล่วงละเมิด

"เมือคื้นผมออกไปดื่มกับอลันและน้อง ๆ ของผม เรามีการเดิมพันกันเรื่องคุณประมาณว่า เอ่อ..." "จะเอาฉันขึ้นเตียง"

"ใช่! อย่างนั้นแหละ พวกมันลงขันในเกมสนุก ๆ สามพันหนึ่งร้อยบาทท้าทายผม ผมไม่อยากโดนดูถูก แม้จะแค่เงินสามพัน

หนึ่ง แต่มันคือศักดิ์ศรีของผม" ทำไมทุกคนต้องทำกับเธอถึงขนาดนี้ ล้อเล่นกับหัวใจเธอด้วยเงินแค่ไม่กี่พันบาท เมือคืนเธอ

ยังรู้สึกเหมือนเหยียบโลกทั้งดลกเอาไว้แทบเท้า แต่ตอนนี้ดูเหมือนถูกธรณีสูบ ตกเข้าไปในหลุมดำที่ไม่มีแสงไม่มีอากาศให้

หายใจ"คุณไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไงทีผมพูด ไม่โกรธหรือโมโหผมบ้างหรือ" "เพลงเต็มใจนอนกับคุณเอง" "หมายความว่าไง

ทีว่าคุณเต็มใจ"เธอเป็นคนเก่งฉลาดคงไม่มีทางลงทุนทำอะไรแบบนี้เฉย ๆ แน่ เขาคิดออกแค่ว่าเธอวางแผนอะไรเพื่อ

แบล็กเมล์เขาเท่านั้น "ไม่มีอะไรค่ะ เพลงจะไม่ถือสาเรื่องที่เกิดขึ้น ในเมื่อคุณก็ทำลงไปเพราะเรื่องทีพนันเล่นสนุก ส่วนเพลง

ก็แค่อยากลอง เมื่อทุกอย่างลงตัวเราก็จบ"

"ฉันหลงรักผู้ชายแบบนี้มาได้ตั้งนานสองนาน" ในเมื่อเนวินกล้าที่จะไมถนอมน้ำใจเธอ ทำไมเธอต้องถนอมน้ำใจของเขาด้วย

เขากล้าเล่นตลกกับเธอ ทำไมเธอจะเล่นตลกกับเขาบ้างไม่ได้