ไล่ (Club Dead) วอลเตอร์ ซอร์เรลส์ เขียน วีระยุทธ เลิศพูนผล แปล

ไล่

จอช เอ็มมิท ดึงฉันเข้าไปใกล้ "หยุด หยุด...หนึ่งร้อย" เขาพูดด้วยน้ำเสียงปนฟองอากาศนั้นพลางชี้นิ้วไปที่ถนน ฉันเห็น

เส้นขอบฟ้าเหนือแซนแฟรนซิสโกตรงปลายถนนที่เขาชี้ไป รถสีแดงคันใหญ่ยังคงถอยกลับมาทางพวกเรา ใกล้เข้ามา

ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ฉันมองเห็นแว่นกันแดดสะท้อนมาจากกระจกมองข้าง "อะไรนะ" ฉันถาม

"หนี่ร้อย หยุด หนึ่งร้อย" 

"หนึ่งร้อยอะไรคะ" 

"สัญญากับฉัน"

รถคันนั้นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ "ฉันคงสัญญาไปแล้วถ้าฉันเข้าใจที่คุณพูด แต่นี่ฉัน..."

จอช เอ็มมิท มองไปทางรถคันดังกล่าวก่อนบีบมือฉันแน่น เขากดนิ้วของฉันให้กุมรอบแท่งโลหะสีเงิน รถคันนั้นซึ่งอยู่ห่าง

ไปไม่ถึงสามสิบหลากำลังปรี่เข้ามาใกล้ "ไปซะ" เขาพูด "เดี๋ยวนี้!" เขาไม่จำเป็นต้องบอกฉันเป็นครั้งที่สอง เชื่อฉันเถอะ

ฉันรู้เรื่องการหนีเอาชีวิตรอดดี และนั่นแหละคือสิ่งที่ฉันทำ ฉันอายุแค่สิบหก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะเป็นยายทึ่ม

ซะเมื่อไหร่ ฉันคิดออกว่าหากมีคนเพิ่งยิงจอช เอ็มมิท เพื่อเจ้าสิ่งของอะไรก็ไม่รู้ที่ฉันกำลังถืออยู่ นั่นแปลว่าพวกมันอาจ

ทำอะไรที่แย่ยิ่งกว่ากับฉันก็ได้ ดังนั้นเมือวิ่งไปราวครึ่งช่วงถนน ฉันหยิบเจ้าสิ่งนั้นทีเขาให้ไว้และพยายามจะปามันลงถัง

ขยะ แต่ฉันก็ไม่ใช่ว่าที่นักกีฬาซอฟต์บอลโอลิมปิกอะไรซะที่ไหน ดังนั้นเจ้าแท่งโลหะดังกล่าวจึงเฉียดถังขยะไปพร้อมกับ

เสียงแกร๊งดังสนั่นก่อนไหลหล่นลงบนกล่องอะไรสักอย่าง ฉันไม่ได้หยุดเพื่อหยิบและพยายามนำเจ้าสิ่งนั้นลงถังขยะใหม่

หรอก ฉันก็แค่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อไปเรื่อย ๆ