หว่านเล่ห์ เสน่ห์รัก กันต์ระพี เขียน***สินค้าหมด***

หว่านเล่ห์ เสน่ห์รัก

พรุ่งนี้หล่อนจะไม่จมอยู่กับความขมขื่นในอดีต แต่จะลูกขึ้นมาเผชิญหน้า จะไม่ยอมให้ใครมามีอิทธิพลต่อจิตใจได้อีก ถ้าเป็น

ไปได้...ก็อยากจะสร้างความเจ็บปวดและอับอายคืนกลับแก่เขาบ้าง!

"หนูนา..." "ขอโทษ หนูนาไม่มีตัวตนมาตั้งนานแล้ว ฉันชื่อนลินา กรุณาเรียกชื่อฉันให้ถูกด้วย" สีหน้าแววตาตลอดจนน้ำเสียง

ที่เย็นชา ห่างเหิน เหมือนเห็นเขาเป็นคนอื่น ไม่ใช่คนที่เคยมีสัมพันธ์ลึกวึ้งกันมาก่อน มันทำให้ชายหนุ่มเจ็บอยู่ลึก ๆ อยู่ในอก

แต่ถึงกระนั้นก็ฝืนยิ้มออกมา "ไม่เอาน่าที่รัก อย่างตั้งแง่กับผมนักเลย ถ้าคุณโกรธ ผมก็ต้องขอโทษด้วยที่จำคุณไม่ได้" "จำ

ไม่ได้หรือว่าไม่อยากจำผู้หญิงหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ที่คุณทิ้งไปกันแน่คะ" แม้น้ำเสียงนั้นอ่อนหวาน แต่สีหน้าแววตาตลอดจนรอยยิ้ม

หยามหยัน "ขอร้องล่ะ คุณอย่าเก็บเอาเรื่องนี้มาเป็นอารมณ์เลยได้ไหม เรื่องอะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไปเถอะ ผมขอ

โทษกับสิ่งที่ทำลงไป เรามาลืมเรื่องบ้า ๆ พวกนี้แล้วมาเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งเถอะนะ" "คุณพูดง่ายจังนะ แต่เคยรู้บ้างไหม ที่ผ่านมา

ผู้หญิงที่ถูกทิ้งคนนี้ต้องใช้ชีวิตอยู่ยังไง" มาร์ชรู้สึกใจหาย สะท้อนใจนัก เมื่อเห็นดวงตาคู่นั้นกำลังต่อว่าต่อขานเขาว่าเป็นคนเลือด

เย็น ใจคอโหดร้ายอำมหิต ทำให้หล่อนตกอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์ทรมานชั่วกัปชั่วกัลป์ "ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้กับผมเลย ผม

ขอโทษ ผมเสียใจ ผมยอมรับผิดทุกอย่าง คุณจะด่าว่าหรือจะให้ผมทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น ขออย่างเดียว...ขอให้คุณกลับมาอยู่กับผม

กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ" "มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้วล่ะมาร์ช ไม่มีตั้งแต่วันที่คุณทิ้งฉันไป"