คนหาปลา เสกสรรค์ ประเสริฐกุล เขียน***สินค้าหมด***

คนหาปลา

นวนิยายเรื่องแรกของ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล

ชายหนุ่มจัดแหให้อยู่ในสภาพเตรียมพร้อม เขายืนผงาดอยู่บนก้อนหินใหญ่ซึ่งยื่นออกไปเกือบถึงกลางห้วย ร่องน้ำข้างล่างค่อนข้าง

เชี่ยว แต่เขาก็รู้จังหวะพัดไหลของมันดี ปกติเขาจะเหวี่ยงแหไปทางเหนือน้ำเล็กน้อย พอตีนแหถึงพื้นก็สามารถจูงมันวกมาอยู่หลัง

โขดหินได้อย่างรวดเร็ว เท่านั้นเองพวกปลาความจำสั้นที่ออกมาระริกระรี้กับสายน้ำยามใกล้ค่ำก็จะตกอยู่ภายใต้การควบคุม แอ่งแคบ ๆ

หลังก้อนหินสงบนิ่งพอที่เขาจะสาวแหขึ้นมาได้โดยตีนแหไม่ถูกน้ำพัดเปิด เขายืนนิ่งเหมือนจัดสมาธิ แต่นั่นคือการให้เวลาปลาเกิดความ

เชื่อโง่ ๆ ขึ้นมาว่าสภาพรอบด้านเป็นปกติ เรือนร่างของเขาย้อนแสงตัดแผ่นฟ้าดูทึบทะมึนแดดผีตากผ้าอ้อมลากเส้นไปตามวงหน้าและ

ลำตัวซึกหนึ่ง ยิ่งทำให้ภาพนิ่งนั้นเหมือนจะเปล่งประกาย หยาดน้ำสองหยดที่ปลายผมวาบล้อแสงตะวันราวกับอัญมณีล้ำค่า โครม...เขา

เหวี่ยงเครื่องมือคู่ชีพลงสู่สายน้ำ ในจังหวะเดียวกับที่ปลาสองสามตัวม้วนท้องอวดเกล็ดขาว น้ำแรงแต่ไม่ลึกนัก โคนแหยังพ้นน้ำอยู่เกือบ

ศอก เขาจูงมันอ้อมปลายโขดมายังจุดที่พ้นร่องน้ำด้วยท่วงท่าอันจัดเจน...