หอคอยแสงตะวัน ไวโอเล็ต วินสเปียร์ เขียน รักษิณา แปล***สินค้าหมด***

หอคอยแสงตะวัน

"คุณทำกับฉันอย่างนี้ เพียงเพราะฉันไม่รักษาสัญญาที่จะไปพบคุณที่อ่าวนางชีเท่านั้นเองรึ" ดิน่าพูดอย่างฉุนเฉียว

"เราต้องมีเหลี่ยมในการบังคับม้าหรือผู้หญิง โดยไม่ทำให้ผิวหนังเป็นริ้วรอย" ราฟพูดเสียงเนิบ ๆ "ทำไมผมจะไม่คิดตอบแทนเล่า

ในเมื่อ ผมถูกสบประมาท"

"อ้าว...คุณยังไม่คุ้นกับเรื่องยังงี้หรอกเรอะ" เธอสะบัดศีรษะไปมาอย่างเยาะเย้ย "ตามปกติน่ะพวกผู้หญิงมักจะทำตามคำสั่งของคุณ

โดยที่คุณเสมอรึคะ แหม ควรจะลิงโลดทำตามคำของคุณโดยที่คุณไม่ต้องสะบัดแซ่เลยซินะ การที่ฉันไม่สนใจทำตามคำสั่งของคุณ

คุณคงรู้สึกเหมือนถูกฟาดหัวเข้าล่ะซิ คุณคิดรึว่าฉันจะไปที่นั่นจริง ๆ ...เชอะ !"

"ผมถูกลวงให้เชื่อว่าคุณผู้หญิงที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาดีเหมือนกับดอกไม้ในเรือนกระจกน่ะ คงจะเป็นคนมีมารยาทอยู่บ้าง แต่ดู

เหมือนผมจะเข้าใจผิด" 

"ถ้าผู้หญิงคนไหนกล้าทำตัวไม่สุภาพกับคุณ มันจะเป็นเหมือนอาชญากรรมเชียวรึ จริง ๆ นะ คุณไม่น่าเป็นคนผิวบางยังงั้นเลยนี่ อันที่

จริงฉันอยากจะพูดว่าคุณเป็นคนหน้าหนาที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบมา"