กลลวงบ่วงปรารถนา ติยากร เขียน

กลลวงบ่วงปรารถนา

"มอนิ่งคิส คนดี" ชวนากรผลักอกของเขาแล้วจึงถอยห่างออกมาเมื่อเห็นว่าตรงนั้นมันไม่เหมาะสมสำหรับการยืนกอดจูบเลิฟซีน

"ไปยืนโชว์อะไรอยู่ตรงนั้น คุณจะบ้ารึไง" ว่าแล้วจึงเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งลงบนเตียง ภัทรดนัยร้องอ๋อรับในคอด้วยความเข้าใจ

แล้วเดินกลับเข้ามา พร้อมกับนั่งลงข้าง ๆ หญิงสาวหน้าหงิกเพราะอารมณ์บูด "อย่ามาหาเรื่องให้คนเขานินทาแล้วเรื่องมันจะกลาย

เป็นในแบบที่่คุณต้องการนะ ภัทรดนัย" ภัทรดนัยยิ้มรับคำกล่าวของคนหัวไว เขาโอบกอดร่างของเธอไว้แนบอกแล้วจึงเอ่ยถามด้วย

ความสงสัยแบบที่เรียกได้ว่าแกล้งโง่ "แบบไหนเหรอ" "ก็ลากฉันเข้าไปร่วมวงตระกูลไฮโซของคุณไง" เสียงของเธอเขียวขึ้นมา

ตามแรงอารมณ์ ซึ่งภัทรดนัยหาได้สนใจไม่ เขาครางอือออในลำคอรับหน้าตาเฉย "ฉลาด" ว่าแค่นั้นก็ผลักให้ร่างของหญิงสาวนอน

ลงกลางเตียง ก่อนจะทำท่าทางหื่นกระหายน่าเกลียดใส่ชวนากร หญิงสาวปัดมือที่ลูบคลำลำคอของเธอออกแล้วจึงพลิกตัวมายืน

กับพื้นออกห่างจากเขาไปหลายเมตรเพื่อความปลอดภัย "คิดเป็นอยู่เรื่องเดียวหรือไง" "ผมคิดหลายเรื่อง แต่เห็นหน้าคุณทีไรก็คิด

เป็นอยู่เรื่องเดียวอย่างช่วยไม่ได้" คนที่หน้าหนาตอบแบบไม่ทุกข์ร้อน เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและนั่นทำให้ชวนากรสะดุ้งถอยไป

ยืนห่างจากเขาอีกหลายเมตร "กลัวอะไร ผมก็แค่จะบอกว่าเสื้อผ้าผมอยู่ในรถ บอกคนเอามาให้ที ไม่อยากโชว์หุ่นอยู่แบบนี้ไปตลอด

หรอกนะครับ" คนยืนเปลือยอกยกมือเสมอไหล่บอกว่ายอมแพ้ และไม่ได้จะทำอะไรที่ตื่นเต้นเร้าใจ เขายิ้มพอใจเมื่อหญิงสาวคว้าเสื้อ

ผ้ามาสวมง่าย ๆ เพื่อไปเอาสัมภาระให้เขาด้วยตนเอง "รออยู่ในนี้อย่างเดินเพ่นพ่าน"