ซองดิว หลานสาวเมอร์สิเยอร์หลิ่นหื (Monsieur Linh) ฟิลิปป์ คลอเดล เขียน วิภาดา กิตติโกวิท แปล

ซองดิว หลานสาวเมอร์สิเยอร์หลิ่นห์ 

เมอร์สิเยอร์หลิ่นห์ สุูดกลิ่นอายของประเทศใหม่ แต่ไม่ได้กลิ่นอะไรเลย มันไม่มีกลิ่น ...นี่คื่อบ้านเมืองที่ไม่มีกลิ่น ริมฝึปาก

ที่หนาและดูเหนื่อยล้า ริมฝีปากของเมอร์สิเยอร์บาร์กดูเหนื่อย ...เหนื่อยจากความเศร้ารันทดที่ติดแน่นหนึบ ล้างไม่ออก

...ในสายลมเอื่อย นกนางแอ่นขีดเขียนบทกวีที่มองไม่เห็นอยู่เหนือผืนฟ้า "สวยอะไรอย่างนี้!" เมอร์สิเยอร์บาร์ก อุทาน

หลิ่นห์...ชายชราจากบูรพาทิศ หนีภัยสงครามจากประเทศบ้านเกิดของตนมายังประเทศที่ผู้คนพูดทักทายด้วยคำว่า "บงชูร์"

เหตุผลเพียงหนึ่งเดียวที่ชายชรายอมจากบ้านเกิดเมืองนอนมา ไม่ใช่เพื่อเอาชีวิตรอด...ไม่ใช่เพื่อตัวเขาเอง ...แต่เพื่อ

"ซองดิว" หลานสาวตัวน้อยที่ยังต้องเติบโต มีอนาคต

เขาเฝ้าทะนุถนอมทารกน้อยดั่งดวงใจ กอดเะอแนบอกแทบทุกนาที ท่ามกลางสายตาแปลกประหลาดของผู้คน ที่จับจ้องมอง

เขากับหลานสาวตัวน้อย ซองดิวน้อยดั่งรู้ใจปู่ เธอไม่เคยโยเย ไม่ร้องไห้ ไม่กวน ไม่หิว เอาแต่นิ่งสงบ ลืมตาแป๋ว จ้องมองปู่

ด้วยดวงตาใสบริสุทธิ์ 

เมอร์สิเยอร์บาร์ก เพื่อนตัวโตเจ้าของประเทศ เป็นผู้เดียวที่เข้าใจเขา มิตรภาพของคนทั้งคู่งอกงามเติบโตจากความเหงา

เศร้าโดดเดี่ยวส ที่ต่างคนต่างมีน้ำหล่อเลี้ยง จนกระทั่งวันหนึ่ง... วันที่หลิ่นห์กับหลานสาวตัวน้อยประสบอุบัติเหตุ!!!