เดอะลาสต์เลกเชอร์ (The Last Lecture) พิมพ์ครั้งที่ 21 แรนดี เพาซ์ และ เจฟฟรีย์ ชาสโลว์ เขียน วนิษา เรซ แปล

เดอะลาสต์เลกเชอร์

"เราไม่สามารถเปลี่ยนไพ่ที่เราจั่วมาได้ แต่เราจะเล่นไพ่ในมืออย่างไรต่างหาก"

ศาสตราจารย์หลายต่อหลายคนเคยแสดงปาฐกถาหัวข้อ "เลกเชอร์ครั้งสุดท้าย" พวกเขาทั้งหลายจะถูกขอให้คิดทบทวน

โดยครุ่นคำนึงถึงความตายของตัวเองและบรรยายถึงสิ่งที่พวกเขาคิดว่าสำคัญที่สุด มีคุณค่าที่สุดสำหรับเขา และระหว่าง

ที่พวกเขาพูดอยู่ คนฟังอาจจะอดไม่ได้ที่จะคิดถึงคำถามเดียวกันว่า "แล้วถ้าเป็นเราบ้างเล่า มีความรู้ใดบ้างที่เราอยากแบ่ง

ปันกับโลก ถ้าหากเรารู้ว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว ถ้าเราต้องดับสูญไปในวันพรุ่งนี้ เราจะทิ้งอะไรไว้เป็นมรดก"

เมื่อแรนดี เพาซ์ ศาสตราจารย์ด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์แห่งมหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอนได้รับเชิญไปเป็นผู้ปาฐกถา

หัวข้อดังกล่าวเขาไม่ต้องใช้จินตนาการอะไรเลย เพราะนี่จะเป็นเลกเชอร์ครั้งสุดท้ายของเขาจริง ๆ เนื่องจากเขาเพิ่งได้

ทราบผลการวินิจฉัยแล้วว่าเป็นมะเร็งในตับอ่อนขั้นสุดท้าย แต่ปาฐกถาของเขาในวันนั้น หัวข้อ "ทำความฝันวัยเด็กของ

คุณให้เป็นจริงได้อย่างแท้จริง"

ไม่ใช่ปาฐกถาในเรื่องความตาย หากเขาได้กล่าวถึงความสำคัญของการเอาชนะอุปสรรค การช่วยให้ผู้อื่นบรรลุฝัน และ

การใช้ชีวิตในทุกชั่วขณะอย่างเต็มที่ (เพราะ "เวลาเป็นสิ่งเดียวที่คุณมี...และวันหนึ่งคุณอาจได้รู้ว่าคุณมีเวลาเหลือน้อย

กว่าที่ตัวเองคิดไว้") มันคือบทสรุปของทุกสิ่งที่แรนดีเรียนรู้ที่จะเชื่อ ปาฐกถาครั้งนี้เป็นเรื่องของการมีชีวิตอยู่