หงส์ประดับเพชร นิมมานรดี เขียน***สินค้าหมด***

หงส์ประดับเพชร

เขาต้องการเช่าอีตัวสักคนเป็นเวลาสองเดือน... เพื่อคอยปรนนิบัติ "ตะวัน สุริยฉัตร" นักธุรกิจหนุ่มทายาทนายพล และเป็นแกะดำ

ผู้นอกคอกแห่งราชนิกุลตระกูลสูง ต้องการหาสาวสักคนจากแม่เล้าไฮโซที่เคยเรียกใช้บริการตั้งแต่เขาเพิ่งแตกเนื้อหนุ่มมาปรน

นิบัติ โดยได้เจาะจงสินค้าตามสเปกที่ชอบ เพราะเห็นว่าไหน ๆ ก็จะจ้างมาอยู่เป็นเดือน น่าจะได้งานอย่างอื่นด้วย นอกจากงานบน

เตียง แต่ชายหนุ่มทายาทราชนิกุลผู้สูงส่งถึงกับพูดไม่ออก เมื่อผู้หญิงคนที่มาหาตนเองตามใบสั่งนั้นคือ "ศิราภรณ์" เด็กสาวที่

เขาเคยฝากเข้าไปทำงานในบ้าน เพราะหนี้บุญคุณที่เขาเคยติดค้างบิดาของเธอไว้ เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดหญิงสาวที่เขาเคยเอ็นดู

ให้ที่พักอาศัย และส่งเสียให้เรียนหนังสือ ถึงได้ใฝ่ต่ำหันมายึดอาชีพโสเภณี หากินด้วยการขายศักดิ์ศรีตัวเอง ทั้งไม่คิดว่าเธอจะ

ยังหน้าด้านกลับมาพบเขา แถมเสนอหน้ามาเป็นเครื่องบำเรอสวาทถึงบนเตียงอย่างนี้ มันจึงไม่มีเหตุผลใดที่จะทำให้เขาเวทนา

สงสารผู้หญิงที่ไร้ยางอายคนนี้อีกต่อไป ตะวันปฏิบัติกับศิราภรณ์เหมือนที่เคยปฏิบัติกับผู้หญิงคนอื่นที่เคยซื้อบริการ ก็ในเมือเขา

"อยาก" ที่จะขาย เขาก็จะยอมซื้อมา "ใช้" ให้สมกับความอยากของเธอ !

เธอจะยอมถูกเช่า เพียงเพื่อให้ได้เป็นอีตัวของเขา... คนเดียวเท่านั้น

"ศิราภรณ์" ทำงานอยู่ในร้านทำผม เธอหลงรักชายหนุ่มผู้มีบุญคุณตั้งแต่แรกเห็น ดังนั้นทันทีที่ได้ยินแม่เล้าสนทนากับเพื่อน ๆ 

ศิราภรณ์จึงเสนอตัวทันทีที่รู้ว่าคนที่ออร์เดอร์ชื่อ "ตะวัน สุริยฉัตร" ก็คนสิ้นไร้ไม้ตอกแถมยังกำพร้าอย่างเธอยังจะมีสิ่งใดมีค่าพอ

ที่จะตอบแทนเขาได้มากไปกว่าความสาวล่ะ แม้จะถูกตราหน้าและเหยียดหยามสักเพียงใด ขอแค่ให้เธอได้อยู่ใกล้ ๆ คอยปรนนิบัติ

เขา เธอก็มีความสุขแล้ว ทว่าศิราภรณ์จะทนกับความสุขจอมปลอมเช่นนั้นได้อีกนานเท่าไร หากได้รู้ว่าในสายตาของผู้ชายที่เธอเทิด

ทูนที่สุดในชีวิต หญิงสาวเป็นเพียงอีกาที่ต้อยต่ำแสนโสมม เป็นแค่ซากวัตถุทางเพศที่ชอกช้ำไร้ประโยชน์ ที่ตะวันกำลังทำทุกวิถึทาง

เพื่อกำจัดออกไปจากชีวิตและเธอควรจะสำเหนียกด้วยว่า สตรีเดียวที่ควรจะเป็นภรรยาของทายาทราชนิกุลผู้สูงส่งย่อมไม่ใช่อีกา

ผู้ต่ำชั้น หากแต่ต้องเป็นนางหงส์ที่เขาพร้อมจะนำไปประดับเพชรเท่านั้น