ชุ่มฉ่ำนัก...รักรสผลไม้ รวมนักเขียน

ชุ่มฉ่ำนัก...รักรสผลไม้

8 นักเขียนกับเรืองราวที่อมเปรี้ยวและแอบฝาดของความรักที่ไม่ได้มีรสเดียว

--- เปียรุส หวานนัก...รักรสหม่อน

คุณหม่อนของเขา ตอนนี้เธอเป็นเพียงลูกหม่อนที่ยังอยู่ในช่วงที่เป็นสีแดง เธอยังต้องการเวลาที่จะเพาะบ่มตัวเอง แต่สำหรับเขา

ขอให้เป็นคุณหม่อนเขาก็รักทั้งนั้นแหละ เหมือนกับที่เขาพยายามที่จะเพาะต้นหม่อนเกือบหนึ่งไร่เพื่อเธอ...

--- กระเฉดน้อย กะหลาป๋ากับนายกระบี่

...มันคงจะถึงเวลาสักทีแล้วกระมังที่มะพร้าวต้นนี้จะมีคนมาคอยดูแล มีเด็กชายที่จะมาคอยเคียงข้างเอาใจใส่ และมะพร้าวจะได้ทำ

หน้าที่ออกผลให้เขาได้ดื่มกิน เวลานี้เป็นเวลาที่กะหลาป๋าพร้อม แต่พอหันไปทางไหนก็ไม่มีใครเสียแล้ว...

--- พฤศจิกา ใครเหงาใต้เถาองุ่น

เฮ้อ !! ทำไมผมใจหายอย่างนี้ก็ไม่รู้ ผมว่าผมทำหล่นไว้ที่ร้านแน่ ๆ เลย ผมหันไปมองนายกับคุณนัท ก็เห็นทั้งคู่ไม่ได้คุยอะไรกัน

แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจใครแล้วนะ ในสมองผมมีแต่น้องรัสซี่ น้องรัสซี่ เฮ้อ !!!...

--- พิธันดร ไอติมกับชามและช้อน 

...หน้าตาไม่น่าเกลียด แต่ก็งั้น ๆ แหล ไม่เห็นหล่อเลย... ชายหนุ่มนึกนินทา... ท่าทางก็ทือ ๆ ไม่เห็นเท่สักนิด แต่ไม่รู้ว่าทำไมระยะ

หลังนี่ พออยู่ใกล้แล้วใจมันแกว่ง ๆ ทุกที...

--- เม-ดา ค่ายอาสา... สตรอว์เบอร์รี่ป่า...และยาใจ 

...บ้าน่า รู้ความจริงเสียตั้งแต่ตอนนี้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่เข้าข้างตัวเอง ดีนะที่เพิ่งจะแค่เริ่มจิตใจอ่อนไหว ถ้ารู้ตอนที่สายไปกว่านี้ ใจก็

คงเจ็บกว่านี้มาก...

--- จิรัติการ ลองกอง... ลองรัก

เสียงแห่งการอาลัยอาวรณ์กระซิบแผ่วเบาผ่านหัวใจของผมอย่างไม่รู้ตัว เมืองแห่งนี้ย้ำร่องรอยแห่งความสุขในความ

ทรงจำของผมอีกครั้ง ก่อนที่จะเอ่ยลาออกมาเบา ๆ ว่าลาก่อน โดยไม่ลืมเอ่ยว่าจะหวนกลับมาอีกครั้งเพือชื่นชมความ

สงบสุขที่ต้องกลับคืนมาอีกครั้งแน่นอน... 

--- ศศิษยา หอมกลิ่นลำใย 

...รักดั่งเทพนิยายกับชายหนุ่มที่มีคุณสมบัติเกินกว่าคนทั่วไปนั้นก็คงจะอยู่ได้เพียงในโลกแห่งความฝัน ด้วยในความ

เป็นจริงมันมีปัจจัยอื่นมาเกี่ยวข้องมากกว่าความรัก ไม่ว่าจะเป็นความเหมาะสม ญาติพี่น้อง ลักษณะนิสัยของแต่ละคน

และปัจจัยอื่น ๆ อีกมากมายร้อยแปด

--- ช่อคราม จะเปรี้ยวจะหวาน...อย่างไรก็รักเธอ

เสียงเพลงยังคงดังต่อไปเรื่อย ๆ เพลงเดิมเพลงเดียว... ซึ่งอาจเป็นเพลงโปรดของใครบางคน หากแค่มีใครสักคนปิด

เครื่องเล่นลง เสียงเพลงนั้นก็คงไม่อาจจะบรรเลงได้อีกต่อไป...